ندانی چو ایران نشست من است           جهان سربه سر زیر دست من است

هنر نزد ایرانیان وبس                          ندادند شیر ژیان رابه کس 

همه یکدلانند ویزدان شناس                  به نیکی ندارند از بد هراس

دریغ است که ایران چو ویران شود          کنام پلنگان وشیران شود

چو ایران نباشد  تن من مباد                    بدین بوم وبرزنده یک تن مباد

همه روی یکسر به جنگ اوریم                  جهان را بر بد اندیش به تنگ آوریم

اگر سر به سر تن به کشتن دهیم               از آن به که کشور به دشمن دهیم

اگر کشت خواهد تو را روزگار                    چه نیکو تر از مرگ در کار زار

فردوسی